Η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν επιστήμονα είναι η δυνατότητα πρόβλεψης. Γι' αυτό το λόγο οι επιστήμονες που ασχολούνται με το φυσικό περιβάλλον, προσπαθούν να εντοπίσουν ''εργαλεία'' που θα τους βοηθήσουν να προβλέψουν οργανισμούς οι οποίοι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εξαφάνισης
Η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν επιστήμονα είναι η δυνατότητα πρόβλεψης. Γι' αυτό το λόγο οι επιστήμονες που ασχολούνται με το φυσικό περιβάλλον, προσπαθούν να εντοπίσουν ''εργαλεία'' που θα τους βοηθήσουν να προβλέψουν οργανισμούς οι οποίοι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εξαφάνισης. Νέα έρευνα που πραγματοποιείται από το πανεπιστήμιο της Αμβέρσας του Βελγίου και η οποία πρόκειται να δημοσιευτεί στο τεύχος Απριλίου της επιστημονικής επιθεώρησης Conservation Biology, αποκαλύπτει ότι οι ασυμμετρίες που υπάρχουν στο σώμα κάποιου οργανισμού, ίσως να αποτελούν στοιχεία, με την αξιολόγησή των οποίων θα υπάρχει η δυνατότητα πρόβλεψης της εξελεκτικής πορείας των ειδών, σε συγκεριμένες συνθήκες. Τέτοιες λεπτές διαφοροποιήσεις έχουν παρατηρηθεί στα οστά των κάτω άκρων, ορισμένων πτηνών.
Η υπόθεση που γίνεται είναι η εξής: όταν ένας πληθυσμός κινδυνεύει να εξαφανιστεί λόγω κάποιας περιβαλλοντικής πίεσης και πριν αρχίσει η διαδικασία σταδιακής μείωσής του, μπορεί να εμφανίσει μικρές ασυμμετρίες στη σωματική του διάπλαση. Ενώ αυτή η υπόθεση ίσως να αποτελούσε σημαντικό εργαλείο για τη μελέτη της εξελικτικής πορείας ενός πληθυσμού, οι μέχρι τώρα μελέτες παρουσιάζουν διφορούμενα συμπεράσματα.
Ο Luc Lens και οι συνεργάτες του απο το πανεπιστήμιο της Αμβέρσας προσπάθησαν να μελετήσουν αν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ ασυμμετρίας και ευπάθειας κάποιου πληθυσμού. Έτσι μέτρησαν το μήκος του δεξιού και αριστερού ποδιού, 260 ατόμων του πτηνού με την κοινή ονομασία ''τσίχλα'', της περιοχής Taita της Κένυας και προσπάθησαν να υπολογίσουν την πιθανότητα επιβίωσης των πουλιών. Το είδος αυτό αριθμεί λιγότερα από 1.400 άτομα και είναι περιορισμένο σε τρεις δασικές περιοχές στους λόφους Taita της Κένυας. Η πίεση που δέχονται οι τρεις αυτές δασικές εκτάσεις από τις ανθρώπινες δραστηριότητες είναι διαφορετική. Τα αποτελέσματα του Lens και των συνεργατών του, φανερώνουν τάση ασυμμετρίας, ειδικότερα των πτηνών, της δασικής έκτασης που δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση, ενώ η ασσυμετρία εμφανίζεται πριν αρχίσει ο πληθυσμός να μειώνεται.
Συγκεκριμένα η ασυμμετρία που διαπιστώθηκε στα οστά των πτηνών από αυτή την περιοχή ήταν 8 φορές μεγαλύτερη, ενώ 2,5 φορές μεγαλύτερη ήταν η ασυμμετρία στα πτηνά περιοχών με μεσαία επιβάρυνση σε σύγκριση με τα αποτελέσματα πτηνών που βρίσκονται σε δασική έκταση όπου δεν υπάρχει κάποιου είδους ανθρωπογενή δραστηριότητα.
Τα αποτελέσματα αυτά είναι παρόμοια με τα αποτελέσματα, των ποσοστών επιβίωσης των ατόμων, σε διαφορετικές περιοχές. Δηλαδή τα άτομα που ζούσαν στην δασική έκταση με τη μεγαλύτερη ανθρωπογενή δραστηριότητα είχαν και τη μεγαλύτερη θνησιμότητα.