Μόλις ξημερώσει μεταξύ των πρώτων πουλιών που αρχίζουν να κελαηδούν, είναι ο κοκκινολαίμης (Erithacus rubecula) και ακολουθούν τα κοτσύφια και οι τσίχλες. Το πρότυπο αυτό ισχύει και επαναλαμβάνεται παγκοσμίως και για το λόγο αυτό οι ορνιθολόγοι προσπαθούν να βρουν ποιος είναι ο παράγοντας εκείνος που καθορίζει πότε ένα είδος αρχίζει να κελαηδά στη διάρκεια της ημέρας
Μόλις ξημερώσει μεταξύ των πρώτων πουλιών που αρχίζουν να κελαηδούν, είναι ο κοκκινολαίμης (Erithacus rubecula) και ακολουθούν τα κοτσύφια και οι τσίχλες. Το πρότυπο αυτό ισχύει και επαναλαμβάνεται παγκοσμίως και για το λόγο αυτό οι ορνιθολόγοι προσπαθούν να βρουν ποιος είναι ο παράγοντας εκείνος που καθορίζει πότε ένα είδος αρχίζει να κελαηδά στη διάρκεια της ημέρας.
Σύμφωνα με μια έρευνα (Eye size in birds and the timing of song at dawn) που δημοσιεύεται, αυτόν το μήνα, στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the Royal Society of London, υπάρχει σχέση μεταξύ της έντασης της ηλιακής ακτινοβολίας, στην οποία τα πουλιά αρχίζουν να κελαηδούν και στο μέγεθος των ματιών. ''Τα πουλιά με τα μεγαλύτερα μάτια αρχίζουν να κελαηδούν νωρίτερα'' αναφέρει ο Robert J. Thomas που είναι ο υπεύθυνος της μελέτης. Η σχέση μεταξύ μεγέθους ματιών και χρόνου κελαηδήματος παρέμεινε, ακόμη και όταν οι επιστήμονες εξέτασαν και άλλους παράγοντες όπως το μέγεθος του σώματος. Η θεωρία αυτή προτάθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 60 αλλά ποτέ δε δοκιμάστηκε. Σήμερα οι ερευνητές πιστεύουν στη ρύθμιση της έναρξης του τραγουδιού μέσω ενός οπτικού σήματος που καθορίζεται από το μέγεθος των ματιών.
Ο Robert J. Thomas και οι συνεργάτες του από το πανεπιστήμιο του Bristol της Αγγλίας, κατέγραψαν το χρόνο και την ένταση του φωτός σε επτά διαφορετικά ευρωπαϊκά δάση, όταν τα πουλιά διέκοπταν το κελάηδημά τους. Στη συνέχεια οι ερευνητές προσωρινά συνέλλεξαν 57 άτομα από τα προς μελέτη είδη και με τη βοήθεια παχυμέτρων μετρούσαν τη διάμετρο της επιφάνειας του ματιού. Αν και τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής είναι προκαταρκτικά, σύμφωνα με τη Sandra Vehrencamp του πανεπιστημίου Cornell των ΗΠΑ, το γεγονός αυτός είναι ένα άριστο παράδειγμα για το πως η οπτική ικανότητα ενός είδους μπορεί να επηρεάζει τη συμπεριφορά του.
Τα πουλιά που κελαηδούν στην αυγή και στο σούρουπο, προσελκύουν τους συντρόφους τους και ταυτόχρονα υπερασπίζουν τα εδάφης τους. Εντούτοις η συμπεριφορά αυτή μπορεί να είναι και επικίνδυνη δεδομένου ότι μπορεί να προκαλέσει την προσοχή νυκτόβιων αρπακτικών πτηνών (π.χ. κουκουβάγια). Επίσης όταν ένα πουλί κελαηδά είναι δύσκολο να εντοπίσει και τον κίνδυνο, άρα κελαηδά μόλις μπορεί και ελέγχει το χώρο στον οποίο βρίσκεται.