Οι περισσότεροι άνθρωποι συμφωνούν ότι τα περιττώματα και τα λύματα μυρίζουν απαίσια, αλλά πόσο άσχημα. Η μυρωδιά είναι μία ιδιαιτέρως υποκειμενική εμπειρία, αλλά τώρα με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών, μπορεί να υπάρξει ένας αντικειμενικός καθορισμός της. Μηχανές, που ονομάζονται ηλεκτρονικοί ρινικοί αισθητήρες, μπορούν να αναλύσουν δείγματα αέρα, με διάφορες οσμές
images/04-02/12.gif,Ρινικοί ηλεκτρονικοί αισθητήρες προσπαθούν να καταγράψουν και να περιγράψουν με πιο αντικειμενικό τρόπο τις εκάστοτε άσχημες μυρωδιές,Οι περισσότεροι άνθρωποι συμφωνούν ότι τα περιττώματα και τα λύματα μυρίζουν απαίσια, αλλά πόσο άσχημα Η μυρωδιά είναι μία ιδιαιτέρως υποκειμενική εμπειρία, αλλά τώρα με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών, μπορεί να υπάρξει ένας αντικειμενικός καθορισμός της. Μηχανές, που ονομάζονται ηλεκτρονικοί ρινικοί αισθητήρες, μπορούν να αναλύσουν δείγματα αέρα, με διάφορες οσμές, διαβιβάζοντάς τον μέσα από μία σειρά αισθητήρων. Μια τέτοια συσκευή παρουσιάστηκε στις 10 Απριλίου στη συνδιάσκεψη ENVIRO 2002 που διοργανώθηκε μεταξύ 7 - 12 Απριλίου, στη Μελβούρνη.
"Πρόκειται για αξιολόγηση δυσάρεστων οσμών, που είναι άσχημες για τους ανθρώπους - είναι καλές ή κακές, αδύναμες ή ισχυρές;" , αναρωτιέται ο κ. Brian Young, ειδικός τεχνικός ανάπτυξης της Food Science Australia. Και συνεχίζει: "σε περιβαλλοντικό επίπεδο υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις για τη μέτρηση των μυρωδιών. Η τεχνολογία των ηλεκτρονικών ρινικών αισθητήρων είναι ένας ερευνητικός τομέας που εξαπλώνεται, διεθνώς, με γρήγορους ρυθμούς τα τελευταία 10 χρόνια. Ο λόγος της συμμετοχή μας στο ENVIRO 2002 είναι ότι πολλές βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων παράγουν μερικές φορές δυσάρεστες οσμές", εξηγεί. Τα ορνιθοτροφεία, τα χοιροστάσια και τα αγροκτήματα μανιταριών μπορούν επίσης να παράγουν άσχημες μυρωδιές. Τα ηλεκτρονικά συστήματα λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, όπως η ανθρώπινη όσφρηση, σε τρία διαφορετικά αλληλοεξαρτώμενα όμως επίπεδα: δειγματοληψία, παραγωγή σημάτων, επεξεργασία δεδομένων. Εντούτοις, οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία από ότι τα όργανα.
Το σύστημα των οργάνων είναι αρκετά μεγάλο, ώστε να πραγματοποιηθεί όλη η διαδικασία στην ύπαιθρο, γι αυτό οι ερευνητές συλλέγουν δείγματα αέρα και τα μεταφέρουν στο εργαστήριο για επεξεργασία. Τα δείγματα συλλέγονται σε ειδικές πλαστικές τσάντες κατσκευασμένες από μη-πορώδη πλαστικά, τα οποία γεμίζουν, όπως ο πνεύμονας, με την τοποθέτησή τους μέσα σε ένα κυλινδρικό μεταλλικό δοχείο. Είναι λίγο πιο περίπλοκο από το άνοιγμα ενός βάζου στον αέρα και την επανασφράγισή του. Με μεγάλη αποτελεσματικότητα εκκενώνεται το μεταλλικό δοχείο και έπειτα μεταφέρεται ο αέρας στην τσάντα, λέει ο κ. Young. Ο αέρας, στην συνέχεια, ωθείται μέσα στα τα όργανα μέτρησης. Το αποτέλεσμα είναι ένα ηλεκτρικό σήμα, που μπορεί να συλλεχθεί και μετρηθεί, παρουσιάζοντας τα χαρακτηριστικά του δείγματος."Δεν αναγνωρίζει ή αναλύει το δείγμα με τον παραδοσιακό χημικό τρόπο. Αλλά παρέχει μία καταγραφή. Είναι ένας καλός τρόπος για να συγκριθεί ένα δείγμα με ένα άλλο".
Ένα άλλο όργανο, ονομάζεται zNose, κι έχει το πλεονέκτημα να είναι φορητό. Το zNose, χρησιμοποιεί όργανα διαφορετικής μορφής, που παρέχουν καλύτερο ποσοτικό προσδιορισμό και βασίζεται στην αέριο χρωματογραφία.
Για να κυριολεκτήσουμε δεν είναι μία ηλεκτρονική μύτη, λέει ο Young. "Αλλά κάνει την ίδια δουλειά".