Oι επιστήμονες προσπαθούν να αναπτύξουν μία νέα εντομοπαγίδα, εκμεταλλευόμενοι το φαινόμενο του στατικού ηλεκτρισμού. Στατικά ηλεκτρικά φορτία δημιουργούνται, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μεταφορά ηλεκτρονίων από ένα σώμα σε κάποιο άλλο με επαναλαμβόμενη επαφή.
Οι επιστήμονες προσπαθούν να αναπτύξουν μία νέα εντομοπαγίδα, εκμεταλλευόμενοι το φαινόμενο του στατικού ηλεκτρισμού. Στατικά ηλεκτρικά φορτία δημιουργούνται, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μεταφορά ηλεκτρονίων από ένα σώμα σε κάποιο άλλο με επαναλαμβόμενη επαφή. Τα έντομα αποκτούν τέτοιας φύσεως φορτία όταν πετούν ή περπατούν.
Έτσι αφήνοντάς τα να φορτιστούν, στην συνέχεια θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε μία ελκτική δύναμη, προς τα αρνητικά φορτισμένα τμήματα του εντόμου, κι κατ' επέκταση και του ίδιου του έντομο. Η συνήθεια των εντόμων να γυρίζουν από λουλούδι σε λουλούδι μεταφέροντας την γύρη, ίσως να αποβεί μοιραία, καθώς αποκτούν ηλεκτρικό φορτίο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί την προσέλκυσή τους σε κάποιο παγίδα.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, οι επιστημόνες επέτρεπαν στην οικιακή μύγα Musca domestica L να περπατά πάνω σε μη φορτισμένες διηλεκτρικές επιφάνειες, ώστε να συσσωρεύθουν σημαντικά στατικά ηλεκτρικά φορτία. Στη συνέχεια μέτρησαν την απόσταση που διένυσε η μύγα, το χρόνο που περπατούσε καθώς και το αριθμό των βημάτων της. Διαπιστώθηκε ότι μετά από απόσταση 30 εκατοστών, οι μύγες λάμβαναν το μέγιστο φορτίο και δεν μπορούσαν να συσσωρεύσουν περισσότερο. Στο τέλος, τοποθετήθηκαν μέσα σε κατάλληλα μεταλλικά αντικείμενα για να διαπιστωθεί το ηλεκτρικό φορτίο που μεταφέρθηκε με την παραπάνω διαδικασία στα έντομα.
Τα αποτελέσματα της έρευνας αποδεικνύουν πως το ηλεκτρικό φορτίο είναι ανάλογο με των αριθμό των βημάτων που περπατά το έντομο και όχι την απόσταση που διανύθηκε, αλλά ούτε και τον χρόνο περπατήματος. Σύμφωνα με τον Chris W. Jackson, του Πανεπιστημίου του Southampton (μεταξύ των ερευνητών που συμμετείχαν στην παραπάνω έρευνα τα αποτελέσματα της οποίες δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Electrostatics, το Φεβρουάριο), "το ποσό της ηλεκτρικής ενέργειας που αναπτύσσεται είναι μικρό, όμως ίσως είναι αρκετό για να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί στην ανάπτυξη ενός νέου τύπου παγίδας".
Η ερευνητική ομάδα του Chris W. Jackson αναπτύσσει, παγίδες φερομόνης, με τις οποίες προσελκύουν τα έντομα να κινθούν πάνω σε επιφάνειες που είναι γεμάτες με ειδκούς σπόρους μυκήτων που τα σκοτώνουν. Η επιφάνεια φορτίζει ηλεκτρικά το έντομο, οι σπόροι κολλάνε σε αυτό και ο θάνατός του είναι συνήθως ακαριαίος.