Οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν τρόπους με τους οποίους να είναι εύκολη και γρήγορη η μελέτη της μεταφοράς μετάλλων όπως το κοβάλτιο, ο χαλκός και ο μόλυβδος στο έδαφος καθώς επίσης και τους μηχανισμούς διάλυσής τους στο νερό. Μια νέα εργασία από ερευνητές του πανεπιστημίου της California
Οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν τρόπους με τους οποίους να είναι εύκολη και γρήγορη η μελέτη της μεταφοράς μετάλλων όπως το κοβάλτιο, ο χαλκός και ο μόλυβδος στο έδαφος καθώς επίσης και τους μηχανισμούς διάλυσής τους στο νερό. Μια νέα εργασία από ερευνητές του πανεπιστημίου της California, παρέχει στοιχεία για τη δημιουργία ενός μοντέλου μελέτης της σταθερότητας και της διαλυτότητας μιας ολόκληρης ομάδας αργιλο-ενώσεων που ονομάζονται hydrotalcites.
Τα hydrotalcites είναι ενώσεις που σχηματίζονται όταν τα μέταλλα έρχονται σε επαφή με οξείδια και υδροξείδια του αργιλίου στο έδαφος. Προσδιορίζοντας συνεπώς οι επιστήμονες την ποσότητα των hydrotalcites στο χώμα μπορούν να υπολογίσουν το χρόνο όπου το συγκεκριμένο μέταλλο βρίσκεται στο έδαφος και τη πιθανότητα να μεταφερθεί σε κάποιο υδάτινο αποδέκτη μέσω των υπόγειων νερών.
Η μελέτη αυτή δημοσιεύτηκε στο τεύχος του Απριλίου της επιστημονικής επιθεώρησης Science και σύμφωνα με τους συγγραφείς, τα στοιχεία που παρέχονται πρόκειται να βοηθήσουν τους γεωχημικούς στην εκτίμηση της εδαφολογικής ρύπανσης μιας περιοχής. Τα hydrotalcites μπορούν να σχηματίσουν ενώσεις με πολλά μέταλλα, νιτρικά ιόντα αλλά και με άλλες χημικές ενώσεις και έτσι να χρησιμοποιηθούν ευρέως για την εκτίμηση της ποιότητας του εδάφους, σύμφωνα με τον Καθηγητή εδαφολογίας του πανεπιστημίου της California Willian Casey, που είναι ένας από τους υπευθύνους της μελέτης.
Οι ερευνητές επίσης μέτρησαν την ενέργεια που χρειάζεται για να σχηματίστουν τρία hydrotalcites με κοβάλτιο και άργυρο και έτσι ανέπτυξαν ένα απλό μοντέλο για να μπορούν να προβλέπουν τα αποτελέσματα όταν σχηματίζονται hydrotalcites από διαφορετικά μέταλλα. Με περαιτέρω μετρήσεις το μοντέλο αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και από άλλους επιστήμονες ως εργαλείο πρόβλεψης για τη διαλυτότητα ενός ευρέος φάσματος ρυπαντών (όπως το χρώμιο), σύμφωνα με την Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., Καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της California.
Παρόμοιες μεθοδολογίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και σε μετρήσεις ρύπανσης από ραδιενεργά απόβλητα, όπως τα ισότοπα του άνθρακα, του ιωδίου, σύμφωνα με τους ερευνητές. Η Hillary Berbeco Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Κολλέγιο Olin στο Needham, επισημαίνει τη δυσκολία στο να συνδεθούν τα hydrotalcites, πράγμα που αποτελεί ένα από τα πιθανά μειονεκτήματα του μοντέλου.