Επιδημία λεύκανσης σε κοραλλιογενή ύφαλο της Αυστραλίας έχουν παρατηρήσει επιστήμονες το τελευταίο χρονικό διάστημα. Αυτός ο ύφαλος είναι από τους μεγαλύτερους του κόσμου και είναι η δεύτερη φορά σε διάρκεια τεσσάρων ετών που πλήττεται από την ίδια επιδημία
Επιδημία λεύκανσης των κοραλλιών σε ύφαλο της Αυστραλίας έχουν παρατηρήσει επιστήμονες το τελευταίο χρονικό διάστημα. Αυτός ο κοραλλιογενής ύφαλος είναι από τους μεγαλύτερους του κόσμου και είναι η δεύτερη φορά σε διάρκεια τεσσάρων ετών που πλήττεται από την ίδια επιδημία. Εκτενή έρευνα που πραγματοποιεί το Ινστιτούτο Θαλάσσιων Επιστημών της Αυστραλίας, από τις αρχές του 2002 όπου παρατηρήθηκε το φαινόμενο της λεύκανσης του υφάλου, έχει διαπιστώσει ότι η έκταση της επιδημίας είναι αρκετά μεγάλη. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής πρόκειται να δημοσιευτούν σύντομα, σύμφωνα με τον Terry Done υπεύθυνο της μελέτης.
Σύμφωνα με τον Thomas Goreau, πρόεδρο του Παγκόσμιου δικτύου για τη διάσωση των κοραλλιογενών υφάλων (Global Coral Reef Alliance), οι περισσότεροι ύφαλοι στο Νότιο τμήμα του Ειρηνικού ωκεανού έχουν προσβληθεί από το φαινόμενο της λεύκανσης των κοραλλιών. Οι ύφαλοι αυτοί βρίσκονται στην Ταϊτή, στη Νέα Καληδονία και στα νησιά Φίτζι και θα χρειαστεί αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να εκτιμηθεί η έκταση της καταστροφής. "Προβλέπω ότι σε διάστημα λίγων μηνών οι περισσότεροι από αυτούς τους υφάλους θα έχουν νεκρωθεί", αναφέρει ο Thomas Goreau που εκτελεί και καθήκοντα συμβούλου σε περιβαλλοντικά ζητήματα στο Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
Το φαινόμενο της λεύκανσης των κοραλλιών οφείλεται στο γεγονός ότι η υψηλή θερμοκρασία του νερού απομακρύνει τα φύκη που καλύπτουν τον ύφαλο με αποτέλεσμα αυτός να χάνει το χρώμα του. Συνήθως πρόκειται για ένα παροδικό φαινόμενο και η επαναφορά του υφάλου στη φυσιολογική του κατάσταση εξαρτάται από την ποσότητα των φυκών που θα απομακρυνθούν. Η θερμοκρασία του νερού γύρω από τον ύφαλο, σύμφωνα με τον Thomas Goreau, ήταν 2 βαθμούς κελσίου πάνω από τις φυσιολογικές τιμές στο διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου του 2002. Η θερμοκρασία αυτή είναι αρκετά μεγαλύτερη από τις αντίστοιχες θερμοκρασίες το 1998 στις Μαλβίδες, Σεϋχέλλες και στους υφάλους της Δ. Αυστραλίας, που προκάλεσαν παρόμοια φαινόμενα λεύκανσης των κοραλλίων.
Αν και το 1998 ένας από τους παράγοντες που προκάλεσαν την αύξηση της θερμοκρασίας του επιφανειακού στρώματος του νερού του Ειρηνικού, ήταν το φαινόμενο του El Niño, σήμερα φαίνεται ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου αποτελεί το σημαντικότερο παράγοντα για την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της θάλασσας. Αυτό σημαίνει ότι ήδη από το 1998 οι ύφαλοι δέχονται μια συνεχή πίεση, όσον αφορά στις περιβαλλοντικές συνθήκες στις οποίες ζουν. Ο θάνατος ενός τέτοιου υφάλου θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για ολόκληρο το σύστημα του Ν. Ειρηνικού προειδοποιεί ο Thomas Goreau, δεδομένης της αξίας και της προσφοράς των κοραλλιών στη θαλάσσια ζωή.
