Σε μία μελλοντική διαστρική πτήση, στα μακρινά ηλιακά συστήματα, είναι πιθανότερο το πλήρωμα να έχει οικογενειακό χαρακτήρα: μητέρα, πατέρα, παιδιά, μαίες, επισημαίνει ένας ανθρωπολόγος από το Πανεπιστήμιο της Florida
Σε μία μελλοντική διαστρική πτήση, στα μακρινά ηλιακά συστήματα, είναι πιθανότερο το πλήρωμα να έχει οικογενειακό χαρακτήρα: μητέρα, πατέρα, παιδιά, μαίες, επισημαίνει ανθρωπολόγος από το Πανεπιστήμιο της Florida. Η οικογενειακή διαστρική πτήση, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. ''Οι οικογένειες διαθέτουν εκείνο το είδος της φυσικής οργάνωσης και το κίνητρο- για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο άγχος που συνήθως εμφανίζεται στα διαστημικά ταξίδια των 200 και επιπλέον ετών, προκειμένου να προσεγγίσουν απομακρυσμένους πλανήτες'', είπε ο ανθρωπολόγος John Moore, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο American Association for the Advancement of Science. "Είναι λιγότερο πιθανό να τρελαθούν κατά την διάρκεια του διαστρικού ταξιδιού και περισσότερο πιθανόν να ολοκληρώσουν την αποστολή, εάν στείλουμε στο διάστημα πληρώματα που οργανώνονται σύμφωνα με τις οικογενειακές αρχές. 'Εφόσον υπάρχουν σαφείς διαχωριστικές γραμμές μεταξύ γονέα και παιδιού, καθώς επίσης και των παλαιότερων και νεώτερων αμφιθαλών, στις οικογένειες πραγματοποιείται καταμερισμός που μπορεί να ολοκληρώσει οποιοδήποτε είδος εργασίας. Όποτεδήποτε έγινε εποικισμός κάποιας περιοχής πάνω στην Γη, οι άνθρωποι πάντα αναζητούσαν καλύτερη ζωή. Όλοι οι εποικισμοί, έχουν γίνει από οικογένειες και ειδικότερα από νεαρά ζευγάρια'', επισημαίνει ο Moore.
Και συνεχίζει: ''Ένας ρώσος κοσμοναύτης είχε προειδοποιήσει ότι καταστάσεις, όπως η προτεινόμενη αποστολή στον πλανήτη Άρη, κατά την οποία επτά ενήλικοι ετεροφυλόφιλοι, συνωστίζονται σε ένα διαστημόπλοιο για εννέα μήνες, πληρούν όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να γίνει κάποια δολοφονία. Η συζήτηση τέτοιων θεμάτων δεν είναι άκαιρη. Οι επιστήμονες προβλέπουν ανάλογη αποστολή, πριν από το 2080". Για ένα διαστημικό πλήρωμα που πρόκειται να εποικίσει και να αναπαραχθεί για πολλές γενεές, μία μαία είναι εξίσου σημαντική με έναν εμπειρογνώμονα προώθησης, λέει ο Moore. Για να καθορίσει τον καλύτερο τρόπο, ώστε να σταλούν γήινοι μακριά προς τον Άλφα του Κενταύρου, ο Moore εμπνεύστηκε από την Αρχαία Πολυνησιακή ναυτική συνήθεια των νέων ζευγαριών, να δημιουργούν μικρούς στολίσκους από κανό, για τα μακροχρόνια ταξίδια τους πέρα από τον Ειρηνικό ωκεανό. "Δεν ήξεραν που πήγαιναν, αλλά καθώς οι άνεμοι που φυσούσαν προς μια κατεύθυνση, ήταν σίγουροι ότι δεν θα επέστρεφαν", είπε. ''Ένας πληθυσμός, άτεκνων παντρεμένων ζευγαριών, εργάζονται επίσης καλύτερα σε ένα διαστημόπλοιο, καθώς το αρχικό πλήρωμα έχει τη δυνατότητα για μερικά έτη να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, χωρίς να αποσπάται η προσοχή τους και να έχουν πρόσθετη ευθύνη, λόγο των παιδιών. Οι άνθρωποι μπορούν να τρομάξουν στην ιδέα των παιδιών που ζουν και που πεθαίνουν στο διάστημα, έχοντας σαν μοναδικές εικόνες από τη Γη, ότι έχουν παρακολουθήσει από φωτογραφίες και βίντεο. Αλλά οι γονείς πάντοτε κάνουν επιλογές που έχουν επιπτώσεις στην πορεία της ζωή των παιδιών. Η απόφαση που λαμβάνεται από τους γονείς για να συμμετάσχουν σε κάποιο διαστημικό πλήρωμα δεν είναι διαφορετική από την απόφαση που λαμβάνουν στην Γη, απλά διαφέρει σε βαθμό επικινδυνότητας. Εάν εκπαιδευτούν κατάλληλα, νομίζω ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν στο διάστημα ίσως κάποια μέρα πουν: "Θεέ μου, είμαι σίγουρα ευτυχής που βρίσκομαι σε αυτό το διαστημόπλοιο και όχι πίσω στην γερασμένη και βρώμικη Γη", λέει ο Moore.
''Ένας αρχικός πληθυσμός των 150 έως 180 ατόμων, θα μπορούσε να σταθεροποιηθεί, για ένα χρονικό διάστημα έξι έως οκτώ γενεών, έχοντας προσαρμοστεί στα γεωμετρικά περιγράμματα ενός διαστημικού σκάφους. Κάθε άνθρωπος θα έχει την ευκαιρία να παντρεύεται - έχοντας την δυνατότητα να επιλέξει μεταξύ τουλάχιστον δέκα πιθανών συζύγων, εντός τριών χρόνων από την στιγμή που θα έρθει σε ηλικία γάμου και να γίνει γονέας. Εάν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι εξοικειωμένοι με τη μονογαμία και κάποιοι άλλοι με πολλαπλούς γάμους, θα δημιουργηθεί κάποια σύγχυση όταν πλησιάζει ο χρόνος να παντρευτούν οι γιοί και οι κόρες της πρώτης γενεάς. Ο σχεδιασμός των ηθών για τους ανθρώπους σε ένα τέτοιο φανταστικό ταξίδι είναι προβληματικός, επειδή τελικά οι γήινοι σχεδιαστές θα είχαν μικρή επιρροή, εφόσον το πλήρωμα βρίσκεται μόνο του. Εάν το πλήρωμα του διαστημοπλοίου επιβάλλει σκλαβιά για μερικούς και προνομιακή ζωή για άλλους, οι αρμόδιοι για το σχεδιασμό στη γη δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να το αποτρέψουν.
Τα πληρώματα που επιστρέφουν ίσως πρέπει να "σταθμεύσουν" στο διάστημα για μερικά έτη για να μάθουν τι συνέβη στη Γη ενώ αυτά και οι πρόγονοι τους ήταν μακριά. Παράδειγμα αποτελεί στις μέρες Κυνηγιού Φάλαινας, στο New Bedford, όταν οι άνδρες που είχαν φύγει για πολλά χρόνια, έδεσαν το σκάφος τους, και περίμεναν, ενώ οι άνθρωποι της πόλης τους έρχονταν εν πλω για να τους ενημερώσουν για το ποιοί είχαν πεθάνει. Μόλις συνήθισαν όλες τις αλλαγές, έφυγαν από το σκάφος τους και γύρισαν στα σπίτια τους'', καταλήγει ο Moore.
