Είναι χαρακτηριστικό όλων των καλών εστιατορίων ότι ο σερβιτόρος θα φροντίσει διακριτικά να ξαναγεμίσει το ποτήρι ενός πελάτη τη στιγμή που θα εντοπίσει ότι αυτό έχει αδειάσει. Τώρα μια Ιαπωνική εταιρία βρήκε τρόπο να εγγυηθεί τέτοιου είδους εξυπηρέτηση, χωρίς να χρειαστεί οι πελάτες να φωνάξουν τον σερβιτόρο
Είναι χαρακτηριστικό όλων των καλών εστιατορίων ότι ο σερβιτόρος θα φροντίσει διακριτικά να ξαναγεμίσει το ποτήρι ενός πελάτη τη στιγμή που θα εντοπίσει ότι αυτό έχει αδειάσει. Τώρα μια Ιαπωνική εταιρία βρήκε τρόπο να εγγυηθεί τέτοιου είδους εξυπηρέτηση, χωρίς να χρειαστεί οι πελάτες να φωνάξουν τον σερβιτόρο. Το σύστημα iGlassware που δημιουργήθηκε από τον Paul Dietz και μια επιστημονική ομάδα στα εργαστήρια Mitsubishi Electric Research Laboratories (MERL) στο Cambridge της Μασσαχουσέτης, ειδοποιεί το προσωπικό όταν ο πελάτης είναι έτοιμος για δεύτερο ποτό. Το σύστημα χρησιμοποιεί μια εφαρμογή της τεχνολογίας αναγνώρισης ραδιοφωνικής συχνότητας, που χρησιμοποιείται επίσης ως αντικλεπτική μέθοδος σε πολλά καταστήματα.
Με το σύστημα της Mitsubishi, κάθε ποτήρι επισημαίνεται ηλεκτρονικώς με ένα μικροτσίπ που συνδέεται σε ένα λεπτό πηνίο το οποίο βρίσκεται στο εσωτερικό της βάσης του ποτηριού. Ας σημειωθεί ότι το ποτήρι αυτό μπορεί να πλυθεί και στο πλυντήριο πιάτων. Μια επίστρωση ενός διαφανούς, αγώγιμου υλικού, κάνει το ποτήρι να συμπεριφέρεται σαν πυκνωτής-μια συσκευή που αποθηκεύει ηλεκτρικό φορτίο ανάμεσα σε δύο αγώγιμες πλάκες που χωρίζονται από έναν μονωτή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ποτό δρα ως μονωτής, ενώ η βάση και οι πλευρές του ποτηριού αποτελούν τις αγώγιμες πλάκες.
Το παραπάνω σύστημα που περιγράφηκε είναι αυτό ακριβώς που δίνει την ικανότητα στο ποτήρι να μετρά πόσο έχει πιει κάποιος. Καθώς κάποιος αρχίζει να πίνει, και η στάθμη του ποτού μέσα στο ποτήρι αρχίζει να πέφτει, λιγότερη επιφάνεια του ποτηριού έρχεται σε επαφή με το μονωτικό υγρό-ποτό. Αυτό ελαττώνει την ηλεκτρική χωρητικότητα του ποτηριού. Η αλλαγή στην χωρητικότητα διαβάζεται από το μικροτσίπ, το οποίο επίσης αποθηκεύει έναν μοναδικό ψηφιακό κωδικό για το κάθε ποτήρι. Η ηλεκτρική χωρητικότητα και ο κωδικός του μικροτσίπ, μεταδίδονται συνεχώς μέσω του πηνίου που βρίσκεται στη βάση του ποτηριού. Το σήμα αυτό που μεταδίδεται, λαμβάνεται έπειτα από έναν δέκτη ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που είναι τοποθετημένος στο τραπέζι, και ειδοποιεί το προσωπικό όταν το ποτήρι χρειάζεται γέμισμα. Από το πηνίο του δέκτη, οι πληροφορίες θα μπορούσαν να ξαναστέλνονται σε συσκευές palmtop που θα κουβαλούν μαζί τους οι σερβιτόροι, ή σε οθόνες πίσω από το μπαρ.
O Dietz έφτιαξε το πρωτότυπο του συστήματος χρησιμοποιώντας ένα πλαστικό ποτήρι στη βάση του οποίου είχε τυλίξει μια ταινία από χαλκό. Στην πιο πρόσφατη έκδοση, το πηνίο που βρίσκεται τοποθετημένο στο τραπέζι, διπλασιάζει την πηγή ρεύματος για το ποτήρι. Ένα σήμα της ραδιοφωνικής συχνότητας στο πηνίο του τραπεζιού, παράγει ένα ηλεκτρικό ρεύμα στα πηνία στα ποτήρια, έτσι ώστε ακόμη κι αν σηκώσει κάποιος τα ποτήρια από το τραπέζι, να διατηρείται ισχυρό το σήμα τους.
Το όλο σύστημα μπορεί να ακούγεται ενοχλητικό, αλλά σύμφωνα με τον Ronald Cole, ο οποίος είναι ειδικός στη διοίκηση ξενοδοχείων και εστιατορίων στο πανεπιστήμιο του Delaware, είναι πραγματικά απαραίτητο. Στους πελάτες αρέσει να έχουν το ποτήρι τους γεμάτο, και το σύστημα αυτό φαίνεται να μπορεί να ικανοποιήσει την ανάγκη αυτή. Σύμφωνα με έρευνα, υπάρχει υψηλή συσχέτιση ανάμεσα στο άμεσο σερβίρισμα ποτών και στη συνολική εξυπηρέτηση των πελατών. Σύμφωνα με τον Cole και τις μελέτες του, αν μεσολαβεί μεγάλο χρονικό διάστημα ανάμεσα στο χρόνο παραγγελίας του ποτού, στο χρόνο σερβιρίσματός του και στο χρόνο επακόλουθου επανασερβιρίσματος, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι πελάτες να αισθάνονται λιγότερο ικανοποιημένοι.
