Η επιστημονική συνεργασία μεταξύ της NASA και του Canadian Space Agency (CSA), έχει δημιουργήσει ένα πρόγραμμα χαρτογράφησης της Ανταρκτικής γνωστό ως RADARSAT-1 Antarctic Mapping Project, ή RAMP. Δορυφορικά ραντάρ αποκαλύπτουν μία παγωμένη ήπειρο που βρίσκεται σε διαρκή και μόνιμη κίνηση
Η επιστημονική συνεργασία μεταξύ της NASA και του Canadian Space Agency (CSA), έχει δημιουργήσει ένα πρόγραμμα χαρτογράφησης της Ανταρκτικής γνωστό ως RADARSAT-1 Antarctic Mapping Project, ή RAMP. Δορυφορικά ραντάρ αποκαλύπτουν μία παγωμένη ήπειρο που βρίσκεται σε διαρκή και μόνιμη κίνηση, συμπεριλαμβανομένων των συνεχών ροών στην καρδιά της Ανταρκτικής και των θρυμματισμένων παγόβουνων κοντά στις ακτές.
Κάθε 12 λεπτά το ραντάρ συλλέγει φωτογραφίες καλύπτοντας μία ζώνη 100 km πλάτους και 2500 km μήκους αναφέρει ο βασικός ερευνητής του προγράμματος Kenneth Jezek, συνεργάτης του Ohio State University's Byrd Polar Research Center. "Περισσότερες από 4500 αλληλοεπικαλυπτόμενες φωτογραφίες με ανάλυση 25m συνδυάστηκαν, δημιουργώντας ένα μωσαϊκό για να παραχθεί ο πρώτος υψηλής ευκρίνειας χάρτης ολόκληρης της Ανταρκτικής ηπείρου. Τα περισσότερα στοιχεία προέρχονται από μία αποστολή του 1997, αλλά ακολούθησαν και επιπλέον παρατηρήσεις το 2000, που αποκάλυψαν την κίνηση των πάγων". Πρέπει να χαρτογραφήσουμε την Ανταρκτική ακριβώς και να παρατηρήσουμε τις τρέχουσες αλλαγές, λόγω της πιθανής συμβολής του ανταρκτικού πάγου στην άνοδο της θαλάσσιας στάθμης, επιδρώντας με τον τρόπο αυτό ολόκληρο τον πλανήτη λέει ο Waleed Abdalati του τμήματος Cryospheric Sciences της NASA. "Η πρόσβαση σε αυτήν την απομακρυσμένη και σκληρή περιοχή - όπου η χαμηλότερη γήϊνη θερμοκρασία καταγράφηκε το 1983, 129 βαθμούς F– είναι πολύ δύκολη, για αυτό οποιαδήποτε παρατήρηση από το διάστημα είναι ιδιαίτερα πολύτιμη".
Ο Jezek σημειώνει, ότι ενώ η Ανταρκτική είναι τώρα μία παγωμένη έρημος με αραιές χιονοπτώσεις, τα απολιθώματα δείχνουν πως κάποτε ήταν τροπική κι επομένως θεωρητικά ένα θησαυρός ανάκτησης αναξιοποίητων φυσικών πηγών. Το στρώμα πάγου, που αποτελείται από συμπιεσμένα χιόνια κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών, με ένα μέσο πάχος 6.600 πόδια (περίπου 2km), συγκρατεί το 70% του παγκόσμιου γλυκού νερού. Στα 15.600 πόδια, ο πάγος συντηρεί τα ανώτερα στρώματα τα οποία μπορούν να αποκαλύψουν πάρα πολλά σχετικά με την πριν από χιλιετίες χημεία της ατμόσφαιρας, τους τότε μικροοργανισμούς και τους ατμοσφαιρικούς ρύπους. Επίσης βρίσκονται στο εσωτερικό της αρκετοί καλοδιατηρημένοι μετεωρίτες.
Αν και ο πάγος της Ανταρκτικής είναι πολύ παλιός, δεν είναι στατικός. Οι περιοχές που έχουν σαρωθεί με το RADARSAT, αποκαλύπτουν μέρη όπου τμήματα πάγου κινούνται, συνεχώς, από το εσωτερικό της ηπείρου προς του ωκεανούς, με ρυθμό που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει και το 1 km ανά έτος. Επιπλέον η ήπειρος περιβάλλεται από μεγάλα αυτόνομα κομμάτια πάγου, τα οποία επίσης αλλάζουν θέση. Τα παγόβουνα συχνά θρυματίζονται πολύ μακριά από τις περιοχές δημιουργία τους και κινούνται στη θάλασσα.
Τα παγόβουνα που σπάζουν, κινούνται μακρυά και λιώνουν σε θερμότερα ωκεάνια ύδατα, αλλά δεν αυξάνουν την παγκόσμια στάθμη της θάλασσας. "Τα μοναχικά παγόβουνα επιπλέουν ήδη" λέει ο Abdalati, "ενώ ακόμα και προτού σπάσουν για το μακρινό τους ταξίδι, έχουν μεταφέρει ήδη την ισοδύναμή τους μάζα στο νερό. Εντούτοις, εάν τα μεγάλα φύλλα πάγου της Ανταρκτικής, λιώσουν στους ωκεανούς τότε θα αυξηθεί η στάθμη της θάλασσας. Υπάρχει αρκετό παγωμένο νερό στην Δυτική Ανταρκτική το οποίο θα μπορούσε να αυξήσει την παγκόσμια στάθμη κατά 20 πόδια (6 μέτρα). Τέτοια τήξη θα άλλαζε επίσης την αλατότητα του νερού της θάλασσας και θα απειλούσε πολλά είδη θαλάσσιας ζωής.
Τα ενεργά τμήματα Ανταρκτικού πάγου, συστατικά ενός δικτύου ρευμάτων, μεταφέρουν ετησίως στις θάλασσες περισσότερα από 19 κυβικά μίλια πάγου - ένα ποσό το οποίο θα μπορούσε να βυθίσει την Ουάσιγκτον, κάτω από 1700 πόδια πάγου ανά έτος!, συμπληρώνει ο Jezek. " Οι αιτίες των αλλαγών που παρατηρούνται πρέπει να καθοριστούν. Ίσως να είναι η ύστατη προσπάθεια ενός φαινομένου κάλυψης από πάγους, το οποίο θεωρητικά πρέπει να τελείωσε πριν από 15.000 έτη. Ή πιθανώς να απεικονίζουν τις φυσιολογικές εναλλαγές κλίματος που υφίστανται, οι πολικοί ωκεανοί ή η ατμόσφαιρα. Θα μπορούσαν επίσης να είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, η οποία έχει προκαλέσει αλλαγές στο στρώμα του πάγου κατά τη διάρκεια μικρότερων χρονικών περιόδων, μερικών αιώνων ή λίγων δεκαετιών".
