Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, San Diego’ s (UCSD), του τμήματος Irwin & Jacobs School of Engineering, εφαρμόζουν την μετά-εκταινόμενη τεχνική, που χρησιμοποιείται συνήθως στην οικοδόμηση συγκεκριμένων κτιρίων και γεφυρών, για να δημιουργηθούν χαλύβδινοι σκελετοί που δεν έχουν συγκολληθεί
Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, San Diego’ s (UCSD), του Τμήματος Irwin & Jacobs School of Engineering, εφαρμόζουν την μετά-εκταινόμενη τεχνική, που χρησιμοποιείται συνήθως στην οικοδόμηση συγκεκριμένων κτιρίων και γεφυρών, για να δημιουργηθούν χαλύβδινοι σκελετοί που δεν έχουν συγκολληθεί. Η αρχική δοκιμή έγινε το 2001 σε μία μεγάλης κλίμακας συναρμολόγηση, όπου φάνηκε ότι τα μετα-εκταινόμενα πλαίσια από χάλυβα μπορούν να απορροφήσουν τις ισχυρές σεισμικές δονήσεις χωρίς καμμία ή με μικρή ζημία.
Ανάλογη δοκιμή θα γίνει τον Μάιο-Ιούνιο του 2002, στα Ερευνητικά Εργαστήρια Δομής τους School’ s Charles Lee Powel. Σε αυτή τη δοκιμή θα μελετηθεί η συμπεριφορά ενός μετα-εκταινόμενου πλαισίου χάλυβα, που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή μίας συγκεκριμένη πλάκας, σε συνθήκες ανάλογες με αυτές που επικρατούν κατά τη διάρκεια ενός σεισμού. "Προσθέτοντας τεράστια τάση στις ράβδους που τοποθετούνται οριζόντια μέσω των δοκών και στην στήλων, που τους συμπιέζει σαν να μία ελαστική στεφάνι, ένα πλαίσιο χάλυβα μπορεί να κατασκευαστεί χωρίς να είναι απαραίτητη η στενή σύνδεση των ενώσεων" λέει ο Andre Filiatrault, καθηγητής δομικής μηχανικής.
Από το 1994, έχει πραγματοποιηθεί έρευνα σε όλα τα επίπεδα για να επιλυθούν προβλήματα προηγούμενων παρατηρήσεων και να μπορέσει το UCSD να προσφέρει μία εναλλακτική λύση. Ο διδάκτορας Κωνσταντίνος Χριστόπουλος λέει: "Οι ισχυρές μετα-εκταινόμενες ράβδοι στερεώνουν τις δοκούς πάνω στις στήλες, διατηρώντας τες μαζί. Αυτές, οι υψηλής αντοχής ράβδοι παρέχουν τη δύναμη ελαστικότητας, η οποία επιτρέπει στο σύστημα να επανέλθει στην αρχική του θέση, αφότου παραμορφωθεί κατά τη διάρκεια ενός σεισμού. Αλλά υπάρχει η ανάγκη απελευθέρωσης της ενέργειας και για αυτό εισαγάγουμε μερικές μοναδικές ράβδους". Στην κορυφή και το κατώτατο σημείο των δοκών, όπου συναντούν τις στήλες, μια πιό αδύναμη ειδική ράβδος, που εμπεριέχεται σε έναν κύλινδρο ώστε να αποφευχθεί το λύγισμα, γλιστρά πέρα δώθε κατά τη διάρκεια ενός σεισμού. Ένα άλλο μοναδικό χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι ότι η συμπεριφορά της δομής μπορεί να τροποποιηθεί, καθώς μεταβάλλεται η λειτουργία της κατά τη διάρκεια του χρόνου, κάτι που δεν μπορεί να γίνει με τις ισχυρές συνδέσεις.
Η αρχική, σε πραγματικό χρόνο δοκιμή το 2001, έγινε σε μία κατασκευή τριών στήλων-δύο δοκών. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν τη συμπεριφορά της προτεινόμενης ιδέας για σύνδεση χωρίς να είναι απαραίτητη η συγκόλληση, σε σύστημα δομών κατά τη διάρκεια ενός ρεαλιστικού σεισμού. Καμία δομική ζημιά δεν ανιχνεύθηκε από τα δεδομένα των αισθητήρων ή την επιθεώρηση μετά το τέλος της δοκιμασίας.
Σύμφωνα με τον Filiatrault, διάφορες μορφές μετά-εκταινόμενων κατασκευών έχουν χρησιμοποιηθεί για πολλά έτη, αλλά ποτέ σε δομές με χαλύβδινο σκελετό "Αυτή η προσέγγιση σίγουρα ευνοεί τη χαλυβδουργία. Ένας ή δύο εργαζόμενοι μπορούν να προσθέσουν την τάση στις ράβδους και να πιέσουν το πλαίσιο πολύ γρήγορα. Αυτό ίσως συνεπάγεται εξοικονόμηση άσκοπου χρόνου και μείωση τους κόστους παραγωγής", λέει ο Filiatrault.
